Vandaag rijden we naar Dresden, waar we onze intrek nemen in één van de IBIS Hotels in het centrum van Dresden (Altstadt). We hebben 860 kilometer voor de boeg.
Om 3.45 uur sta ik op. Met de trein van 5.28 uur ga ik naar Goes, mijn opstappunt. Hier word ik om 6.00 uur opgehaald door een bus van Kras, Goed Idee Reizen of een taxi. Aangezien ik de enige ben die in Goes opgehaald moet worden, verwacht ik een taxi. Klokslag 6.00 uur rijdt er een taxi voor van Taxi Vos uit Etten-Leur. Ik word naar een ander opstappunt gebracht: Breda-Prinsenbeek. Hier moet ik even wachten op een minibus van Kras. In het busje maak ik kennis met een echtpaar uit Rotterdam. We worden rechtstreeks naar het centrale wisselpunt in Asten gebracht, waar we omstreeks 8.15 uur aankomen. Daar ontmoet ik de rest van het reisgezelschap. De groep bestaat uit 34 personen.
Ik probeer zo snel mogelijk in de bus te komen om een zitplaats in het voorste gedeelte van de bus te bemachtigen. Dit in verband met wagenziekte. Kras wil namelijk alleen een zitplaats voor iemand reserveren tegen betaling. Schandalig! Volgens een medewerkster van de klantenservice is het alleen mogelijk om een zitplaats voor in de bus (rij 1-3) aan te vragen met een medische verklaring. Na ontvangst van de medische verklaring kan Kras een essentie aanvraag indienen. De kosten voor een essentie aanvraag zijn € 35,-. Dat vind ik eerlijk gezegd nogal prijzig.
Voor vertrek krijgt de chauffeur (Arie) de nodige instructies van een collega-chauffeur, omdat het voor hem een nieuwe bus is. Omstreeks 9.00 uur reizen we af naar Oostelijk Duitsland (Saksen). Via Venlo, Duisburg, Dortmund en Leipzig rijden we naar Dresden. Onderweg stoppen we drie keer. Al snel blijkt dat de chauffeur de bus niet helemaal onder controle heeft. Na de eerste stop heeft hij een vervelende mededeling. De deur van het toilet is in het slot gevallen en hij krijgt de deur met geen mogelijkheid open. Een medereiziger schiet hem te hulp. Met een zakmes opent hij het slot. Zo gepiept! Het stormt en het regent pijpenstelen. De ruitenwissers maken overuren. Halverwege de middag komt de zon door. In de buurt van Leipzig staan we 2 uur in de file, omdat er een vrachtwagen is gekanteld door de harde wind. Omstreeks 21.15 uur arriveren we in Dresden, ruim 2 uur later dan gepland.
Het hotel is gelegen aan de Pragerstraße. De bus stopt voor het hotel, waarna de chauffeur de bagage uit de bus haalt. Daarna checkt hij ons in en verdeelt de keycards in de bus. Eerst noemt hij de namen van de reizigers op met het daarbij behorende kamernummer. Vervolgens geeft hij de keycards aan de mensen op de eerste rij. Het is de bedoeling dat je zelf je keycard eruit pakt en dan weer doorgeeft aan de volgende. Dit is natuurlijk niet zo handig… In no time is het een chaos in de bus.
De ligging van het hotel is super! Het hotel ligt vlakbij het Hauptbahnhof (0,2 km), ca. 5 minuten lopen. Ook de bezienswaardigheden in de Altstadt liggen op loopafstand (0,7 km), ca. 10 minuten lopen. Hotel IBIS bestaat uit drie flatgebouwen op een rij met ieder een eigen naam: Bastei, Königstein en Lilienstein. Het hotel heeft in totaal 918 kamers. In elk gebouw zijn er vier liften. We verblijven in Hotel Bastei. Ik heb een kleine 2-persoonskamer op de 3e verdieping en heb uitzicht op de Pragerstraße. De kamer is eenvoudig, maar schoon. Dit geldt ook voor de badkamer. De kamer wordt elke dag schoongemaakt. Ook krijg je elke dag schone handdoeken. Voor wifi op de kamer moet er betaald worden: € 10,- per dag. Wifi is wel gratis in de lobby, maar slechts 1 uur per dag. Moet achter elkaar verbruikt worden. Ga je na 10 minuten weg en wordt de verbinding verbroken, dan is daarmee het gratis “uur” ook direct verbruikt. Het hotel verhuurt fietsen voor € 10,- per dag. Ook is het mogelijk om een fiets voor een paar uur te huren. Je betaalt dan € 2,- per uur.
Als je het hotel uitloopt sta je meteen in de Pragerstraße, dé winkelstraat van Dresden. Het is een autovrije winkelstraat met fraaie waterpartijen. Je ziet er veel bekende modeketens, zoals H&M, Primark, Zara, Mango, Vero Moda, Bershka, Superdry, Peek & Cloppenburg en C&A. Ook is er een warenhuis “Karstadt”, die haar oorsprong vindt in het DDR-tijdperk. Liefhebbers van overdekt winkelen kunnen hier ook naar hartenlust shoppen. Op ca. 5 minuten lopen van het hotel is er een groot overdekt winkelcentrum “Dresden Centrum Galerie”. Dit winkelcentrum telt maar liefst 4 verdiepingen. Iets verderop, bij de Altmarkt, is er een kleiner overdekt winkelcentrum: de Altmarkt Galerie. De winkels zijn van maandag t/m zaterdag geopend van 9.30 – 20.00 uur. Op zondag zijn de winkels gesloten. Ook zijn er genoeg leuke eetgelegenheden.
Dag 2: Dresden (vrijdag 6 oktober 2017)
Ik heb slechts een volledige dag om Dresden te bezoeken en wil zoveel mogelijk zien, dus trek ik mijn sportschoenen aan. Dresden ligt aan de rivier de Elbe. De rivier scheidt de belangrijkste stadsdelen Altstadt en Neustadt. Op de linkeroever van de Elbe ligt de herbouwde Altstadt en op de rechteroever de Neustadt. Ik wil graag een bezoekje brengen aan beide stadsdelen. ’s Morgens staat er een stadswandeling onder leiding van een Nederlandstalige gids op het programma. De middag is ter vrije besteding.
Om 7.15 uur ga ik ontbijten. Het is een uitgebreid ontbijtbuffet. Er is voor elk wat wils. Om 9.30 uur loop ik met de groep mee naar het historische centrum in de Altstadt. In de buurt van de Kreuzkirche gaat de groep koffie drinken “Kaffee mit Kuchen”, wat ik tijdverspilling vind. Dus besluit ik verder mijn eigen plan te trekken. Ik begin mijn wandeling op de Neumarkt. Allereerst breng ik een bezoekje aan de Frauenkirche. De Frauenkirche, met haar zandstenen koepel, is voor veel Dresdenaren een geliefd symbool van de stad. In 1945 werd de kerk door de bombardementen compleet vernietigd. Jarenlang heeft er op de plek waar de barokke kerk stond niet meer dan een ruïne gestaan. Pas in 1994 is men begonnen aan de heropbouw van de kerk. Bij de restauratie zijn er zoveel mogelijk oude stenen van de kerk hergebruikt, hierdoor zie je enkele ‘zwarte’ stenen gecombineerd met nieuwe schone stenen. In 2005 werden de deuren weer geopend voor gelovigen en toeristen. De kerk is niet zo groot, maar het interieur verrast me. Ik dacht dat dit weer een zoveelste kerk zou zijn met zware, houten ornamenten en veel bombast, maar dat is niet zo. Je ziet er veel goud en pastelkleuren. Er zijn veel balkons die langs de wanden in etages liggen. Ik ben onder de indruk van het beschilderde plafond (koepel), het altaar en het orgel. In de kerk mag je eigenlijk niet fotograferen. Veel bezoekers zijn druk aan het fotograferen, maar er wordt niets van gezegd. Dus besluit ik het mooie interieur ook maar op de gevoelige plaat vast te leggen. Blijkbaar wordt het oogluikend toegestaan. Wanneer ik de Frauenkirche verlaat maak ik nog een paar foto’s van het Cosel Palais, een groot geel gebouw.
Daarna loop ik naar de Langer Gang. De muur die uitkijkt op de straat bevat de zogenaamde Fürstenzug (vorstenoptocht). Een heel mooi tegeltableau uit het begin van de 20e eeuw! Deze 102 meter lange en bijna 10 meter hoge muurdecoratie is te zien op de buitenmuur van de vroegere Koninklijke stallen van het Residenzschloss. In totaal bestaat het kunstwerk uit 24.000 tegels van Meissenporselein met een grootte 20,5 bij 20,5 centimeter, in goud, zwart en wit. De optocht start met Koenraad de Grote, die regeerde van 1127 tot 1156. Het eindigt met de voorlaatste koning van Saksen; George die regeerde tot 1904. In totaal staan er 94 personen op het kunstwerk en daarnaast 45 paarden en 2 windhonden. Wat me opvalt is dat de kledij van de afgebeelde personen keurig is aangepast aan de tijd, waarin ze leefden; van het begin van de 12e eeuw tot het begin van de 20e eeuw. Je ziet de hele geschiedenis. Dit is één van de weinige bezienswaardigheden in Dresden die amper te lijden heeft gehad onder de bombardementen in 1945.
Vervolgens ga ik een kijkje nemen aan de andere kant van de muur. Hier bevindt zich de Stallhof. In de 17e eeuw werden hier grote paardenshows gehouden. De binnenplaats met zijn arcades met sgrafitto-decoratie is erg mooi.
Via de Georgepoort loop ik naar de ingang van het Residenzschloss. Het residentieslot is met zijn torens een onmisbaar onderdeel van de contouren van Dresden. Dit immense bouwwerk mag dan een 'kasteel' heten, het is nooit bewoond geweest, maar was altijd al bedoeld als museum. Het herbergt enkele kunstcollecties van Oostelijk Duitsland, waaronder het wereldberoemde Grünes Gewölbe (Groene Gewelf), een grote verzameling Koninklijke sieraden, juwelen en tafeldecoraties. De 100 meter hoge toren van het slot, de Hausmannsturm, is te beklimmen en biedt een prachtig uitzicht over Dresden.
Vervolgens loop ik naar de Schloßplatz. Tot mijn grote schrik is de Schloßplatz volledig op de schop gegaan. Net als de Augustusbrücke. Er staat gele afzetting voor de Hofkirche en op de Agustusbrücke. Het oogt nogal rommelig. Vanaf de Schloßplatz beklim ik de brede trap die naar de Brühlsche Terrasse leidt. In 1868 werden er vier beeldengroepen op de trap geplaatst die de jaargetijden voorstellen. Het terras ligt vrij ver boven de rivier de Elbe en maakte vroeger deel uit van de vestingwallen van de stad. Tegenwoordig biedt de verhoging een schitterend uitzicht over de rivier en het vormt een brede promenade. Het terras is 500 meter lang en staat ook wel bekend als het “Balkon van Europa”. Aan de Brühlsche Terrasse staan enkele belangrijke historische gebouwen zoals het Sächsisches Ständehaus, de neobarokke Sekundogenitur (vroeger een bibliotheek, nu een restaurant), de Saksische Kunstacademie en het Albertinum. De kunstacademie is het opvallendst. Het wordt bekroond door een enigszins spitse glazen koepel met het beeld van Fama (roem) erop. In Dresden noemt iedereen het “de citroenpers”, en daar lijkt de koepel sprekend op. Halverwege het terras aan de kant van de Elbe, staat het Ernst Rietschel Denkmal. De Brühlsche Terrasse is altijd gratis toegankelijk. Het is een ideale locatie om even uit te rusten.
Ik daal de trap weer af die naar de Schloßplatz leidt en sta nu tegenover de Hofkirche. Vervolgens loop ik naar de Theaterplatz. Hier staat de Semperoper, één van ’s werelds mooiste operagebouwen. Dit gebouw is vernoemd naar de ontwerper Gottfried Semper. Helaas staat het theater gedeeltelijk in de steigers, wat niet zo fotogeniek is. Midden op de Theaterplatz staat een monument voor de Saksische koning Johann.
Helaas begint het te regenen. Ik maak snel een paar foto's en ga weer terug naar het Verkeersmuseum (Johanneum). Toen ik de Stallhof bezocht had ik bij de ingang een bord gezien: free entrance. Nu het toch regent ga ik daar maar naartoe. Lekker oldtimers spotten. Tevens kan ik er schuilen, wat eten en naar het toilet. Na wat te hebben gegeten wil ik een kijkje nemen bij de stoomlocomotieven, vraagt een suppoost naar mijn ticket. Huh? Museumbezoek is vandaag toch gratis? Blijkt alleen de doorgang van het museum gratis te zijn. Tja…
Een half uur later is het weer droog en ga ik op weg naar de Zwinger. Al snel begint het weer te regenen. Zucht! Dus loop ik naar het Sempergebouw, omdat ik daar kan schuilen. Na een kwartier is het weer droog en loop ik via de poort van het Sempergebouw naar de binnenplaats van de Zwinger, de beroemdste attractie van Dresden. De Zwinger, gebouwd in opdracht van August de Sterke, is een voorbeeld van de laatbarokke bouwstijl. Dit imposante architectonische hoogstandje had een ceremoniële functie; tegenwoordig is het een museumcomplex. In de Zwinger vind je het Mathematisch-Physikalischer Salon en de Porzellansammlung (porseleincollectie); in het Sempergebouw bevindt zich de Gemäldegalerie Alte Meister. Er vinden ook regelmatig klassieke concerten plaats in de Zwinger.
De binnenplaats van de Zwinger is volledig omringd door paviljoens (Glockenspielpaviljoen en Muurpaviljoen) en poorten. De naam Zwinger betekent letterlijk dan ook “tussen de muren”. Deze vierkante structuur bestaat eigenlijk uit de Zwinger en het Sempergebouw (niet te verwarren met de Semperoper). Oorspronkelijk had de Zwinger een U-vorm met een opening naar de Elbe. In de 19e eeuw werd er het Sempergebouw aan toegevoegd, waardoor het geheel een vierkant werd met binnenhof.
De beroemdste poort is ongetwijfeld de Kronentor. De Kronentor dankt zijn naam aan de Poolse kroon die boven op de koepel staat. Naast de fonteinen op de binnenplaats is er nog een fontein; het Nymphenbad. Deze fontein behoort tot de mooiste barokke broncomplexen van Duitsland. Helaas vinden er voortdurend restauratiewerkzaamheden plaats. Een paar gebouwen staan gedeeltelijk in de steigers en het Nymphenbad kun je momenteel niet bezichtigen, wat ik erg jammer vind. De balustrades van de Zwinger worden versierd met allegorische beelden. Op internet had ik gelezen dat je een flink stuk over de hooggelegen terrassen van de Zwinger kunt lopen. Alleen is het lastig om de trappen te vinden. Op een gegeven moment zie ik twee toeristen de bouwsteigers beklimmen om op de terrassen te komen. Een bouwvakker ziet dat en stuurt hen weg. Volgens mij vertelt hij wel waar de trappen zich bevinden. Aangezien ik de trappen ook niet kan vinden, besluit ik hun te volgen. Via de trappen in het Glockenspielpavillon kun je de hooggelegen terrassen bereiken. De moeite wordt beloond. Vanaf het terras heb je aan de ene kant een mooi uitzicht op de binnenplaats en de gebouwen. En aan de andere kant op het Residenzschloss. Het is niet mogelijk om over alle terrassen te lopen. Het Zwingercomplex is gratis toegankelijk.
Het gaat steeds harder regenen en waaien. Ik heb alle bezienswaardigheden die ik in de Altstadt wilde zien gezien en ga op weg naar de Neustadt. Via de Augustusbrücke loop ik naar de Neustadt. Vanaf de brug heb ik een prachtig uitzicht op de Elbe. Ik loop recht op het beeld van de Goldener Reiter af. De Goldener Reiter is een ruiterstandbeeld van August de Sterke. Snel maak ik een paar foto’s en loop verder naar de oever van de Elbe. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de rivier en de skyline van de Altstadt. Er zijn maar weinig steden met zo’n mooie skyline als Dresden. Niet voor niks wordt Dresden ‘het Florence aan de Elbe’ genoemd. Als het mooi weer is, is het leuk om langs de Elbe te wandelen of te fietsen. Door het herfstachtige weer is er nu weinig te beleven. Geen wandelaars, geen fietsers.
Via de brede Hauptstraße, een winkelstraat, loop ik naar de Albertplatz. In de anders zo drukke winkelstraat is geen kip te bekennen. De Albertplatz is een druk verkeersplein tussen het binnenste en het buitenste gedeelte van de Neustadt. Het is een van de belangrijkste en drukste verkeersknooppunten van Dresden ten noorden van de Elbe. Het verkeer rondom het plein is altijd druk, omdat er maar liefst tien straten in stervorm naar de Albertplatz leiden. In het midden van het plein staan twee mooie fonteinen, ontworpen door Robert Diez. Aan de oostzijde is de fontein Stille Wasser gelegen, gebouwd in 1887. Bij deze fontein worstelt een slang met zeemonsters. Aan de westzijde staat de fontein Stürmische Wogen uit 1894. Bij deze fontein zie je een nimf met een lelie in de hand, met daaromheen kikkers, slakken en schelpen.
Ik ben op weg naar de Kunsthofpassage. Waar de Kunsthofpassage vooral bekend om staat, zijn de vrolijk versierde huizen. Je kunt er ook rondsnuffelen in allerlei leuke winkeltjes of in één van de cafés wat drinken. De Kunsthofpassage is eigenlijk een doorgang tussen Alaunstraße 70 en Görlitzer Straße 23-25. Het is nog even zoeken naar de Alaunstraße. Bij Alaunstraße 70 ga ik een zijweg in. Via een poort loop ik naar de binnenhofjes, die door kunstenaars zijn aangekleed en versierd. Ik neem een kijkje bij alle vijf de binnenhofjes. Elk hofje heeft zijn eigen thema. Ik kijk mijn ogen uit! In het Hof der Fabelwesen zie je gevels met fantasiefiguren. Het Hof des Lichts is een vrij eenvoudige binnenplaats met blauwe muren en een leuk binnentuintje. In het Hof der Tiere is de groene gevel versierd met een giraf, apen en kraanvogels. De balkons bestaan uit gevlochten wilgentakken. Het meest spectaculair vind ik het Hof der Elemente, waar muziek wordt gemaakt door de pijpen en trechters (dat aan trompetten doet denken) die op de turkooise gevel van het gebouw zijn aangebracht. Ik luister even naar de originele composities die het water laat horen. Heel anders is de andere kant van het hofje. Op de gele gevel zijn goudgele golvende platen van aluminium aangebracht. Deze gevel doet me aan de zon denken. De Kunsthofpassage was ooit een doodgewone rij ongebruikte gebouwen, maar tegenwoordig is deze plek een levendig trefpunt voor kunstenaars, alternatievelingen en studenten. Toeristen weten deze bijzondere plek ook te vinden. In de buurt van de Kunsthofpassage vind je veel eetgelegenheden, aparte winkeltjes en street-art. Veel muren zijn door kunstenaars versierd met graffiti.
Nadat ik de Kunsthofpassage heb bezocht besluit ik weer terug te gaan naar de Altstadt. Ik heb het koud en ben de regen zat. Via de Königstraße loop ik terug. Ook hier is het stil en verlaten. Wel zie ik een aantal mooie gevelstenen. Onderweg passeer ik de Dreikönigskirche, maar ga er niet naar binnen. De kerk heeft net als veel gebouwen in Dresden een zwarte kleur. Men beweert dat dit niets te maken heeft met vervuiling (uitlaatgassen e.d.). Het zou aan de steen zelf liggen, die uitgehouwen is uit het Elbsandsteingebirge. Het ijzer in de Elbezandsteen gaat roesten als het in contact komt met zuurstof. Dat zorgt voor een donkerbruine of zwarte kleur. Ook de nu nog stralende Frauenkirche zal weer zo donker worden als op de oude foto’s en schilderijen. Of het waar is? Eerlijk gezegd geloof ik er niets van.
Vreemd genoeg is de Altstadt veel jonger dan de Neustadt. Dresden werd in de nacht van 13 op 14 februari 1945 door de Engelse en Amerikaanse bombardementen voor 80% verwoest. Na de Tweede Wereldoorlog werd de oude stad volledig in oude glorie hersteld. Alleen oude schilderijen waren het aanknopingspunt voor de restauratie van de stad. Als laatste werd in 2005 de barokke Frauenkirche heropend. Eigenlijk is de Altstadt een replica van de Altstadt die in Wereldoorlog II vernietigd werd. De Altstadt is heel anders dan de Neustadt. In de toeristische Altstadt zie je veel pracht en praal. In de Neustadt vind je een stukje DDR-nostalgie. Je ziet er een mengelmoes van culturen, veel jongeren, alternatievelingen en kunstenaars. Het is hier minder toeristisch. Toch is het leuk om hier even rond te lopen.
Dresden is een mooie stad. Helaas vinden er momenteel veel bouw- en restauratiewerkzaamheden plaats. Er staan veel hoge kranen en veel gebouwen staan gedeeltelijk in de steigers, zoals de Zwinger, de Semperoper en het Residenzschloss. De Schloßplatz is volledig op de schap gegaan. Net als de Augustusbrücke. Tegenover het Johanneum wordt er druk gebouwd.
Op weg naar het hotel, maak ik nog een stop bij het grote overdekte winkelcentrum “Centrum Galerie Dresden”. Ik wil nog even shoppen bij de Primark. Omstreeks 18.15 uur ben ik weer terug in het hotel. Ik heb maar liefst 9 uur non-stop in Dresden rondgewandeld. Aangezien alle bezienswaardigheden op loopafstand van elkaar liggen, heb ik alles te voet afgelegd.
Dag 3: Leipzig (zaterdag 7 oktober 2017)
Vandaag kunnen we kiezen: vrij of een optionele excursie naar kunst- en cultuurstad Leipzig. Ik was van plan om langs de Elbe naar Schloss Pillnitz te fietsen. Ligt op ca. 14 km van Dresden. Aangezien het geen fietsweer is besluit ik toch maar mee te gaan naar Leipzig.
Er gaan 24 personen mee naar Leipzig. De rest blijft in Dresden. Om 8.30 uur zit iedereen in de bus. Tijd om te vertrekken! We horen steeds een pieptoon. De chauffeur loopt wat zenuwachtig heen en weer, van het bedieningspaneel in de bus naar de achterdeur. Drukt weer op wat knopjes. We weten niet wat er aan de hand is. Blijkt de achterdeur van de bus niet dicht te gaan. Op een gegeven moment krijgt hij hulp van een chauffeur uit Oostenrijk. Weer wordt er op verschillende knopjes gedrukt, zonder resultaat. Uiteindelijk besluit de chauffeur een andere chauffeur in Nederland op te bellen, die al vaker met deze bus op reis is geweest. Hij vertelt hem op welk knopje hij moet drukken. Probleem opgelost! Om 8.45 uur rijden we richting Leipzig. Leipzig ligt op ruim 100 kilometer van Dresden en is de tweede stad van Saksen. Door een omleiding rijden we via Leipzig-Süd naar het historische centrum. Ik vind het wel een interessante buurt. Leipzig-Süd is een mengelmoes van culturen. Hier zie je nog de typische DDR-bouwstijl. Sommige wooncomplexen zijn prachtig beschilderd. Dit geldt ook voor de elektriciteitskasten. Verder zie je er ontzettend veel lelijke graffiti op de muren (soms zelfs op de ramen en deuren) van winkels en eetgelegenheden. Zo zie je ook eens de andere kant van Leipzig!
Omstreeks 10.45 uur arriveren we bij de Thomaskirche, waar de stadsgids op ons staat te wachten. Om 11.00 uur beginnen we met een tour per bus langs de belangrijkste bezienswaardigheden buiten het historische centrum. Tijdens de 1 uur durende stadsrondrit zien we onder meer: het Neues Rathaus, het Federaal Administratief Gerechtshof, de dierentuin, het Centraal Station, het Gohliser Schlösschen (dit voormalige zomerpaleis is tegenwoordig een restaurant-café), het Schillerhaus, villahuizen, voormalige drukkerijen en uitgevers, de Russisch-orthodoxe kerk en het Völkerschlachtdenkmal.
De bus stopt bij het Völkerschlachtdenkmal, maar we mogen de bus niet uit om foto’s te maken. Daar baal ik enorm van. Door getint glas is fotograferen bijna onmogelijk. Je kunt geen scherpe foto’s maken en de kleuren wijken af van de werkelijkheid. Bovendien zie je van alles in de ramen weerspiegelen, wat erg storend is. Het Völkerschlachtdenkmal is gelegen aan de Pragerstraße. Het kolossale bouwwerk is een belangrijk herkenningspunt van de stad. Je kunt het monument tegen betaling beklimmen. Ik vind het Völkerschlachtdenkmal met zijn enorme afmetingen heel indrukwekkend. Het granieten gebouw is 91 meter hoog en 126 meter breed. Het weegt 300.000 ton. Dit monument is het werk van de architect Bruno Schmitz. Het werd voltooid voor de 100ste verjaardag van de Volkerenslag. De bouwtijd van dit monument is 15 jaar.
Tijdens de herfst van 1813 werd er in de buurt van Leipzig geschiedenis geschreven. De legers van Rusland, Pruisen, Oostenrijk en Zweden stonden tegenover het leger van Napoleon (Fransen, Polen en Saksen). Er vochten een half miljoen soldaten om de toekomstige politieke macht in Europa. Vier dagen lang (van 16 t/m 19 oktober) werd er op het platteland buiten de muren van de stad fel gevochten. Tenslotte erkende Napoleon zijn nederlaag en trok zich terug, op het slagveld bleven tienduizenden doden en gewonden van beide partijen achter. Dit conflict staat bekend als de Volkerenslag (Völkerschlacht). Dit maakte grote indruk op de tijdgenoten, maar wat ook indruk maakte: voor het eerst vochten (bijna) alle Duitsers gezamenlijk tegen een buitenlandse indringer, in dit geval de Fransen. In de nasleep ontstond de hoop op een verenigd, modern Duitsland. Honderd jaar later (1913) werd het Völkerschlachtdenkmal door keizer Wilhelm II ingewijd. Het monument was daarmee niet alleen een monument voor de veldslag zelf, maar ook voor de Duitse eenheid. Het staat op de plaats waar Napoleon zich op 18 oktober 1813 tijdens de gevechten bevond. Alle slachtoffers worden ermee herdacht.
Vervolgens rijden we langs de Russisch-orthodoxe kerk. Behalve het Völkerschlachtdenkmal is er nog een gebouw dat aan de veldslag van 1813 herinnert: de Russisch-orthodoxe kerk, gebouwd ter nagedachtenis aan de 22.000 Russische gesneuvelden.
Na de stadsrondrit worden we op de drukke Augustusplatz afgezet. Vanaf hier gaan we te voet langs de bezienswaardigheden in de historische binnenstad. De binnenstad is niet zo groot. Tijdens de 1 uur durende stadswandeling vertelt de gids weer allerlei leuke wetenswaardigheden. De Augustusplatz wordt gedomineerd door het universiteitsgebouw, een modern glazen gebouw in de vorm van een kerk. Het complex werd ontworpen door de Nederlandse architect Erick van Egeraat. De middeleeuwse kerk “Sankt-Pauli”, had de oorlog goed doorstaan, maar werd in 1968 samen met de in oorlog beschadigde oude universiteitsgebouwen opgeblazen. Op de plek waar de kerk stond, staat nu een modern universiteitsgebouw. De contouren van de oude kerk zijn verwerkt in het ontwerp.
Vlakbij het universiteitsgebouw staat het Kroch-Hochhaus, een kleine torenflat uit 1928. Bekroond door twee mannen die tegen een luiklok slaan en een uurwerk aan de voorkant. Het is een moderne uitvoering van de Torre dell’ Orologio op de Piazza San Marco in Venetië. Het gebouw is vernoemd naar een Leipziger bankiersfamilie.
Via de Grimmaische Straße lopen we naar het Nikolaikirchhof. Aan het begin van de drukke winkelstraat stoppen we even bij een leuk bronzen beeld “Unzeitgemäße Zeitgenossen”. Een beeld dat je laat nadenken over hoe ver je kunt gaan, om meningen of overtuigingen aan anderen op te dringen. Hoe ver je kunt gaan om aan een ander te vragen, jouw ideologie te volgen. Op een druk punt in de stad word je even wakker geschud en na te denken, hoe om te gaan met zoveel meningen...
We lopen weer verder en komen uit op een plein, Nikolaikirchhof genaamd. Als eerste zien we het mooie Predigerhaus. Het Predigerhaus staat op de hoek van het Nikolaikirchhof en de Grimmaische Straße. Voor het Predigerhaus staat de Nikolaizuil, een zuil met palmtakken.
Naast het Predigerhaus staat de Alte Nikolaischule, sinds de 16e eeuw de belangrijkste school van de stad. Het gebouw, in renaissancestijl, dateert van het eind van die eeuw. De in Leipzig geboren componist Richard Wagner gaf hier in de 19e eeuw muziekles. Tegenwoordig is het een restaurant.
Tegenover de Alte Nikolaischule staat de Nikolaikirche. Hier begon de opstand tegen het DDR-regime. Sinds 1982 werd er elke maandag voor de kerk voor de vrede gebeden. Dit werd een vaste traditie en in 1989 werden deze bijeenkomsten het verzamelpunt van de demonstranten tegen het regime. Op het plein bij de kerk herinneren maar liefst vier monumenten aan de gebeurtenissen van 1898 en het verzet tegen het DDR-regime. Een van de monumenten is een zuil met palmtakken, een replica van de bijzondere pilaren in het kerkinterieur. Deze is een symbool van de naar buiten tredende kerk – iets wat in de DDR-tijd niet de bedoeling was. Ook zit in het plaveisel een plaat met de afdruk van mannen-, vrouwen- en kindervoeten – de voetstappen van de demonstranten. Voor de Alte Nikolaischule staat een bekken met water dat net overloopt, als symbool van die ene kleine druppel die de hele emmer doet overlopen. Het vierde monument zie je alleen ’s avonds en drukt een vergelijkbare gedachte uit: ergens gaat één klein lampje aan in het plaveisel, dan nog één en steeds meer, tot het er 144 zijn. De kerk ziet er aan de buitenkant sober uit. Een groot contrast met het interieur dat aan het eind van de 18e eeuw werd opgesierd met hoge, witte zuilen die uitliepen in groene palmbladeren langs de hoge, prachtige gewelven. De toegang is gratis en wat je er ziet zou je wel eens kunnen verrassen. Het verrast mij in ieder geval. De binnenkant van de Nikolaikirche is eigenlijk best kleurrijk, met veel pasteltinten, vooral veel groen, wit en roze. Je mag hier geen foto’s maken, maar een aantal mensen lijken het bord bij de ingang niet gezien te hebben. Ik besluit hetzelfde te doen. Misschien niet zo netjes, maar het interieur is zo bijzonder, dat wil ik toch écht op de gevoelige plaat vastleggen.
We vervolgen onze wandeling naar het voormalige handelsgebouw, het Specks Hof. Vandaag de dag herbergt het Specks Hof één van de oudste van de vele winkelpassages van Leipzig. Op één van de drie binnenplaatsen zie je kunst op de muren. Met tegels van Meissenporselein wordt de vroegere bebouwing op deze plaats en kleurrijke mozaïeken uit deze tijd afgebeeld.
We lopen weer naar buiten en zien het Riquethaus. De eigenaren van de in 1745 opgerichte firma Riquet & Co lieten door de Leipziger architect Paul Lange in 1908 -1909 dit fantasievolle pand bouwen. Het Riquethaus is een jugendstilgebouw. Het gebouw zelf wordt bekroond door een toren in pagodevorm. De gebogen gevel is versiert met een jugendstilmozaïek. Opvallend zijn de twee olifantenkoppen boven de ingang. De exotische elementen in dit gebouw verwijzen naar de handelswaren van de Riquet: chocolade, koffie, thee en andere producten uit China, Japan en de Oriënt. Tegenwoordig is het een populair koffiehuis. Ook al heeft het drie etages, het zit geregeld helemaal vol.
Vervolgens lopen we naar de Naschmarkt, een smal plein met gezellige terrasjes. Ligt aan de achterkant van het Altes Rathaus. De blikvanger is de barokke Alte Handelsbörse uit 1687. De belangrijke kooplieden van Leipzig kwamen er bijeen om de grotere zaken af te ronden. Nu is het een concertzaal. Voor de Oude Handelsbeurs staat een bronzen beeld van de schrijver Johann Wolfgang von Goethe. Aan het begin van de Naschmarkt direct tegenover de ingang van de Mädlerpassage staat een mooie leeuwenfontein. De Löwenbrunnen is de oudste nog werkende fontein in Leipzig.
We steken de winkelstraat over en lopen een mooie winkelpassage in. De Mädlerpassage is de mooiste passage van Leipzig. De passage is gelegen aan de Grimmaische Straße. De ingang van Auerbachs Keller in de Mädlerpassage is versierd met twee beeldengroepen die scènes uit de Faust van Goethe uitbeelden. Aan de linker en rechterkant van de bronzen beelden loopt een trap naar beneden naar Auerbachs Keller, het lievelingscafé van Goethe. Hier heeft hij als jonge student menig glaasje gedronken.
De stadswandeling eindigt op de Markt. Aan de hele oostzijde van de Markt strekt zich het Altes Rathaus uit. Het is één van de eerste typisch Duitse raadhuizen in renaissancestijl, dat in 1556 werd gebouwd met een hoog dak, een flinke toren, fraaie trapgevels en op de begane grond arcades. Hier vind je veelal kleine souvenirwinkels. Tegenwoordig is het Altes Rathaus een stadhistorisch museum. Eén zaal is gewijd aan Felix Mendelssohn Bartholdy, die het Leipziger symfonieorkest van 1835 tot 1847 dirigeerde.
Nu kunnen we doen en laten wat we maar willen. Van 13.00 – 16.00 uur hebben we de tijd om de stad verder op eigen gelegenheid te ontdekken. Om 16.00 uur haalt de chauffeur ons weer op bij de Thomaskirche. Ik maak snel nog wat foto’s op de Markt. Allereerst breng ik een bezoek aan de Thomaskirche. Het kerkgebouw zelf is vooral een laatgotisch gebouw uit het einde van de 15e eeuw, met een opvallend spits dak. Muziekliefhebbers moeten de Thomaskirche gezien hebben. Johann Sebastian Bach was hier muzikaal leider en ligt er nu begraven. Het graf van de componist heeft zozeer een ereplaats gekregen dat de hele kerk een beetje een monument is geworden. Als je er toch bent, wil je de kerk vanbinnen natuurlijk ook zien. Er staan lange wachtrijen. Op een gegeven moment komt er iemand naar buiten om mede te delen dat we de kerk niet in mogen. Voor de kerkgang staat het Bachdenkmal, een groot bronzen beeld van de componist.
Tegenover de Thomaskirche staat de Commerzbank. Opvallend zijn de vergulde reliëfs aan de voorgevel.
Vervolgens besluit ik via de Burgstraße naar het Neues Rathaus te lopen. Onderweg zie ik leuke gevelbeelden en uithangborden.
In het zuiden van de binnenstad staat het Neues Rathaus. Het stadhuis is gelegen aan de drukke Martin-Luther-Ring. Het Neues Rathaus werd gebouwd toen het Altes Rathaus te klein werd. Dit kolossale gebouw wordt bekroond met een 114 meter hoge toren, die midden in het gebouwencomplex staat. De toren herinnert aan het kasteel Pleissenburg, een vesting die op deze plek stond. Het gebouw ziet er dan ook uit als een kasteel. Ik moet me beperken tot het bekijken van de buitenkant. Op zaterdag en zondag is het stadhuis gesloten. Het interieur schijnt erg mooi te zijn. Je mag er gewoon naar binnen lopen en er vrij ronddwalen. Jammer genoeg staat het Neues Rathaus gedeeltelijk in de steigers in verband met restauratiewerkzaamheden.
Via de Lotterstraße loop ik naar de Burgplatz. Daar tref ik een bouwput aan. Ik maak een foto van de enorme verbindingspoort van het stadhuis. Op de Burgplatz staat een niet werkende fontein “Rathausbrunnen” met een bronzen ring waarop sprookjesfiguren, kinderen en dieren afgebeeld zijn. Deze bijzondere fontein staat voor de ingang van Raths Keller, een pub en brouwerij.
Daarna loop ik terug richting de Thomaskirche. In het parkje voor de hoofdingang van de kerk maak ik nog even een foto van het oude zandstenen Bach Denkmal en het Felix Mendelssohn Bartholdy Denkmal. Om 15.30 uur begint het te regenen.
Ik vind Leipzig een gezellige studentenstad. In Leipzig zie je meer bloemen in het straatbeeld dan in Dresden. Maar... in Dresden zijn de gebouwen veel mooier. Veel gebouwen in Dresden hebben een zwarte kleur. Dat is in Leipzig niet het geval. Leipzig is niet alleen een muziekstad, maar ook een centrum van kunst, cultuur en wetenschap. Bekende componisten als Wagner, Bach en Mendelssohn woonden en werkten hier en lieten hun sporen na. Tevens is het een handels-, universiteits- en boekenstad. Leipzig is eeuwenlang een boekenstad geweest, dankzij de universiteit en de beurs. Er zijn nog veel gebouwen (voormalige drukkerijen, uitgevers en boekhandelaars) die daar aan herinneren. Wie rondloopt tussen de Hauptbahnhof en het Grassimuseum vindt daar gebouwen met namen die voor de Duitse lezers zo vertrouwd zijn als Van Dale bij Nederlandstaligen: o.a. Brockhaus, Reklam en Teubner. Veel voormalige handelsgebouwen zijn omgetoverd in mooie winkelpassages. De mooiste zijn de Specks Hof en de Mädlerpassage. De bekende schrijver Johann Wolfgang von Goethe heeft met zijn “Faust” de Auerbachs Keller wereldberoemd gemaakt. De meest interessante bezienswaardigheden zijn te zien in het historische centrum, die binnen de ringweg ligt.
Om 16.00 uur rijden we terug naar Dresden. Omstreeks 17.30 uur zijn we weer terug in het hotel. Ik drop wat spullen in mijn hotelkamer en ga op weg naar de Neumarkt. Het wordt al snel donker en ik wil graag nog een paar foto’s maken van de Frauenkirche en het Johanneum. Helaas begint het steeds harder te regenen. Fotograferen valt niet mee met een camera in mijn ene hand en een paraplu in de andere. Ik blijf de lens poetsen.
Ik besluit weer terug te gaan naar het hotel. Morgen gaan we alweer naar huis. Daarom ga ik nog even boodschappen doen bij supermarkt Konsum in het overdekte winkelcentrum. Ik koop een paar flesjes water en sandwiches, zodat ik morgen wat te eten en te drinken heb in de bus. Om 19.15 uur ben ik weer terug in het hotel.
Dag 4: Terugreis (zondag 8 oktober 2017)
Vandaag rijden we terug naar Nederland. Ik sta om 6.00 uur op. Om 7.00 uur vertrekken we. De chauffeur heeft nog een “leuke” mededeling: De deur van het toilet is weer in het slot gevallen en hij krijgt de deur niet meer open. We kunnen onderweg dus geen gebruik maken van het toilet. Alweer! Zucht! In Oostelijk Duitsland zie ik vanuit de bus herten in een weiland lopen. Soms zelfs vossen. Op heuvels zie ik bomen met prachtig verkleurde bladeren. Wat je in Duitsland ook veel ziet, zijn grote weilanden vol met zonnepanelen en windturbines. Afschuwelijk! Zoiets ontsierd toch de hele omgeving?! Via Leipzig, Dortmund, Duisburg en Venlo rijden we naar Asten. Onderweg stoppen we drie keer. Omstreeks 17.00 uur arriveren we op het centrale wisselpunt in Asten. Er is iets misgegaan met de planning voor de “afvoer”. Bij aankomst staan er geen bussen klaar om ons terug te brengen. Die komen pas om 18.00 uur, een uur later dan de bedoeling is. Een medewerker van Kras probeert het probleem zo snel mogelijk op te lossen. Om 17.30 uur word ik met een minibus naar Breda-Prinsenbeek gebracht. Hier staat een taxi op mij te wachten, die mij naar Goes zal brengen. Om 19.15 uur arriveer ik in Goes. Met de trein van 19.46 uur ga ik naar Middelburg. Om 20.15 uur ben ik weer thuis.
Praktische informatie Duitsland:
Algemeen Officiële naam: Bondsrepubliek Duitsland Oppervlakte: 356.735 km² (ca. 8,5 x Nederland) Ligging: Midden-Europa, grenzend aan Oostenrijk, België, Tsjechië, Denemarken, Frankrijk, Luxemburg, Nederland, Polen en Zwitserland Hoofdstad: Berlijn Inwoners: 82 miljoen Taal: Duits Valuta: Euro
Saksen Saksen is een mix van West- en Oost-Europa. De deelstaat Saksen ligt tussen Berlijn en de Tsjechische grens in het oosten van Duitsland. De deelstaat heeft een oppervlakte van 18.338 km² en 4.055.274 inwoners. De hoofdstad is Dresden. Leipzig is de tweede stad van Saksen. Saksen is rijk aan cultuur en natuur. Je vindt er wijnbouwgebieden, burchten, het rotsmassief van de Bastei en moderne steden zoals Dresden, Leipzig en Chemnitz.
Grensdocumenten Voor Duitsland heb je een geldig Nederlands paspoort of identiteitskaart nodig.
Klimaat In het westen van Duitsland heerst het maritieme klimaat dat goed te vergelijken is met het klimaat van Nederland. In het oosten heerst een continentaal klimaat, dat wil zeggen hete droge zomers en koude winters. In het zuidoosten van het land heerst een bergklimaat met warme zomers en koude vochtige winters, dat dus veel sneeuw betekent in met name het zuiden van het land. Duitsland is een bestemming voor alle seizoenen.
Elektriciteit Voltage: 230 volt. Stopcontacten hebben ronde gaten en kunnen geaard of ongeaard zijn. Het is niet nodig een verloopstekker (wereldstekker) mee te nemen.
Eten en drinken In Dresden en Leipzig heb je genoeg leuke eettentjes. Het eten is er goed en betaalbaar. Het kraanwater is veilig te drinken. Omdat encefalitis ook kan worden overgedragen via rauwe melk van koeien, schapen of geiten, wordt geadviseerd geen producten te gebruiken die zijn gemaakt van rauwe melk (zoals sommige kazen).
Inentingen Inentingen zijn niet verplicht voor Duitsland.